2007 November: Column ‘Galaperikelen’

 Op 15 december 2007 vindt het jaarlijkse Rotaractgala plaats en de locatie is dit jaar Purmerend. Het mooiste is dat elk jaar rondom een gala dezelfde discussies en zorgen ontstaan. 

In het verleden was  een gala een verkapt zuipfestijn. Je koopt een kaartje vooraf en vanaf het moment dat je je entree doet, gaat het walhalla dat de bar heet, open. Met een beetje geluk speelt er een waanzinnig slechte dj, wat de inname van de alcoholische versnaperingen aanzienlijk doet toenemen. Als de organisatie en het aantal aanmeldingen niet helemaal gestroomlijnd zijn, is er uiteraard het risico van een groep mensen die eigenlijk net in een iets te grote zaal bijeen gekomen zijn wat een soort van vage ‘lege’ sfeer met zich meebrengt. Het andere uiterste is ook niet ondenkbaar. Hutjemutje op elkaar en de drankjes zijn veelal op de outfits terug te vinden in plaats van in de persoon.

. Qua uiterlijk vertoon is een gala een fantastisch schouwspel. Mensen hebben zich uit de naad gewerkt om fantastisch voor de dag te komen. Sonja Bakker wordt van tevoren nog even met een matig dieet uit de kast getrokken om de laatste lovehandles weg te werken voordat de strakke galajurk aangetrokken wordt. Torenhoge hakken staan te glimmen onder de lange jurk en deze glimmers worden op den duur hard verwenst. Naarmate de avond vordert neemt het aantal verwrongen moeilijke gezichten progressief toe. Dat is het resultaat van mooie schoenen, wie mooi wil zijn moet pijn lijden. Uiteraard zijn er ook de mensen die bij voorbaat al sportschoenen aan hebben getrokken onder de jurk. In het gros van de gevallen zie je deze gympen net niet en aan het einde van de avond als de wijsheid al lang in alle flessen is achtergebleven lachen deze mensen het hardst. 

De mannen zijn veelal gekleed in een keurig rokkostuum. Bij sommigen zie je dat het een geleend pak is dat net niet als gegoten zit. Hier en daar wat hoog water in de poldermodelletjes of een net iets te strak jasje, maar zo’n duik in de mottenballen is vaak een uitstekende besparing. De een huurt een pak en de ander heeft er al jaren geleden een aangeschaft om de vele gala’s die er zijn bij te wonen. Dit is altijd een ‘op hoop van zegen’ aanschaf, want vele gala’s betekent ook veel feestjes, veel alcohol en een nettowinst van 5 kilo per jaar. We houden het maar op een bourgondische levenswijze.

Een gala op afstand levert de welbekende BOB-discussie op. De helft van Rac-Utrecht heeft zijn of haar auto inmiddels beschikbaar gesteld op 15 december, alleen het aantal chauffeurs is nog wat summier. Ben benieuwd wie zich uiteindelijk in de slachtofferrol stort. We zullen het meemaken.

Martine de Blieck