Rotaract Utrecht Zeilweekend

Op een stille zee kan iedereen stuurman zijn!

Het weekend van 5 mei was de ultieme gelegenheid om met een deel van de club de zeilkwaliteiten uit te gaan testen downtown Heeg in Friesland. Een harde kern bestaande uit zes mensen vertrok vrijdagavond met een auto vol richting het noorden. Verborgen zangtalenten kwamen naar voren en van sommigen zou het beter zijn deze talenten ook verborgen te houden. In Friesland aangekomen, kon al onze barang op verschillende bootjes richting boer Fokke. Doordat zijn schuur was ingestort waren we genoodzaakt om het begrip kamperen weer eens uit de kast te halen. Het zonnetje was intussen ver te zoeken en vriend wind had zich aangemeld. Nadat alle spullen waren verzameld, werd het tijd voor de volgende uitdaging: de tenten! Een van de tenten was niet de moeilijkste, hoewel er wel wat kracht en behendigheid nodig was, maar tent twee was een geleende verrassingstent. Een van de leden had nog hard geroepen:,, Ach, wat kan er nou moeilijk zijn aan een tent!”, maar ook op deze slogan zijn uitzonderingen wel degelijk van toepassing. Twee uur later, 30 graden kouder, en nog hardere wind lag deze tent nog steeds hopeloos op de grond. We hadden al grootse spijt dat we geen kamer in het hostel de stayokay hadden geboekt, maar dankzij het enorme doorzettingsvermogen stond de tent uiteindelijk toch. Gelukkig was het donker, want dat hij stond, was wel het enige wat er over gezegd kon worden. Eindelijk werd het tijd voor de snaaisels en de wijn. Warm worden was die avond de grootste illusie.

De volgende ochtend hebben we heerlijk ontbeten, trampoline gesprongen, gedouched en de boten opgehaald. Dat laatste gebeurde zodanig enthousiast dat een van de bestuurders (namen blijven achterwege) bijna dwars door de steiger heen beukte. Daarna arriveerde de dagjeslieden die naast een krat bier de portie zeilkennis verdubbelde. Van de tien mensen die erbij waren, was het percentage dat kon zeilen 20%. Een schrale minderheid dus. Dit hield tevens in dat er op de drie gehuurde boten, één boot was waar de kennis van zeilen niet of nauwelijks aanwezig was. Met een lekke boot is het slecht zeilen, maar met een boot waarvan de bemanning er geen kaas van gegeten heeft ook! Dobberend op het Hegermeer werden de zeilen niet gehesen, want dat lukte niet! Nu klinkt de motor zeer gezellig, maar het uiteindelijke doel moet altijd voor ogen worden gehouden. Zeilen.

In wanhoop werd boot nummer 1 gebeld waar iemand op zat die het wel allemaal wist. Die raadde aan om even naar de steiger te gaan om zo vanaf de kant hulp te kunnen bieden. Intussen passeerde ook boot nummer 2  met een soort van noodkreet uitend. Die ging uiteindelijk ook maar naar de kant. Na wat zeilen gehesen te hebben en wat boterhammen te hebben weggepropt werd er een nieuwe poging gewaagd. Boot 1 en 2 waren er snel vandoor, maar boot 3 kwam meteen al in de problemen na het losmaken van de kant. Resultaat: knal, schraap, rubberstreep op dure boot van loze Duitser. Nu hadden we nog kunnen verbloemen dat dit alleen lag aan de wind en niet aan het gebrek aan kennis, maar toen het vervolgens nog een kwartier duurde voordat de boot weer vast aan de kant lag, zal die man ook wel zijn extra bedenkingen hebben gehad. De boel werd geregeld, maar de moed was de non-zeilers redelijk in de schoenen gezonken. Besloten werd om op de motor terug te varen naar de haven om daar een goudgele rakker te gaan nuttigen in het zonnetje op het terras. Dit zou een mooi plan geweest zijn, ware het niet dat bij vertrek de benzine op was van de motor en we hem daarna niet meer aan de praat kregen. Dit alles werd gadegeslagen door een groep mensen die even een pauze had na hun zeer tocht met motor op een platbodemboot. Zij hebben zich kostelijk vermaakt om de boot die eerst een botsing veroorzaakte en vervolgens eindigde in het riet zonder benzine. Het was verbazingwekkend dat de waterpolitie nog niet gealarmeerd was om deze levensgevaarlijke lui van het water te halen.

Het was een geslaagde dag, waarin sommige mensen slechts op de motor hebben gezeild, maar dat ook al helemaal prima vonden, anderen binnen no time een fles rosé hadden weggewerkt die ze op studentikoze wijze hadden opengekregen, elders er in de kroeg werd gehangen, weer ergens anders werd gezeild, gezond, verbrand enzovoorts.

Op zoek naar een restaurantje in Heeg was nog even een issue, maar het bleek verstandiger om niet in de oergezellige Chinees te gaan eten. Als je al naar binnen keek, werd je al namelijk al verdrietig. Later op de avond nog naar de enige echte discotheek gegaan om daar kennis te maken met de wondere wereld van het dansen. Metselaars, Soeproerders, Party Animals en als klap op de vuurpijl de Grasmaaier. De terugweg naar huis was iets minder makkelijk te vinden ondanks dat heel Heeg ongeveer uit één straat bestaat. Gewoon 90 graden de verkeerde kant uitgelopen.

De volgende dag verkozen de laatste zes mohicanen het ruime sop. Geen gepruts meer in verschillende boten, maar met zijn allen in één boot met een kapitein. De wind was gul, de temperatuur was laag en het water was erg nat. We zijn doorweekt geëindigd na nog een kort bezoek op de stenen, maar dat mocht de pret niet drukken. In de auto konden we gelukkig weer op temperatuur komen en vergezeld van een glaasje rosé dan wel sevenup en de overgebleven junkfood hebben we de aftocht geblazen. Al met al een geslaagd weekend!

Martine de Blieck